ต่อมน้ำเหลือง ทำความเข้าใจเกี่ยวกับภาพทางคลินิกของต่อมน้ำเหลือง

ต่อมน้ำเหลือง ผู้ป่วยบ่นว่าต่อมน้ำเหลืองส่วนปลายเพิ่มขึ้น หายใจลำบาก ไอ อ่อนแรง อ่อนเพลีย คลื่นไส้ เหงื่อออกตอนกลางคืน คันผิวหนัง มีไข้ต่ำหรือมีไข้ผิดประเภท น้ำหนักลดโดยไม่ทราบสาเหตุ ต่อมน้ำหลืองที่ขยายใหญ่ขึ้นมีความยืดหยุ่นอย่างหนาแน่น ตามกฎจะไม่ถูกบัดกรีไปที่ผิวหนังและไม่เจ็บปวด ในผู้ป่วย 10 ถึง 25 เปอร์เซ็นต์หลังจากดื่มแอลกอฮอล์แล้ว จะมีอาการปวดในต่อมน้ำเหลืองโต โดยปกติแล้วเหนือกระดูกไหปลาร้า เยื่อหุ้มปอดส่วนประจันอก

การเลาะต่อมน้ำเหลืองที่รักแร้ออกทั้งหมด มีส่วนเกี่ยวข้องในกระบวนการเนื้องอก แต่บ่อยครั้งที่ต่อมน้ำเหลืองเหนือกระดูกไหปลาร้า ทางด้านขวาจะขยายใหญ่ขึ้นก่อน ความพ่ายแพ้ของต่อมน้ำเหลืองเหนือไดอะแฟรม ในช่วงเวลาของการวินิจฉัยพบได้ในผู้ป่วย 90 เปอร์เซ็นต์ต่ำกว่าไดอะแฟรม ใน 10เปอร์เซ็นต์ด้วยการเพิ่มขึ้นอย่างมากในต่อมน้ำเหลือง ในช่องท้องผู้ป่วยจะมีอาการไอแห้ง อาการบีบอัด เจ็บหน้าอกเกิดขึ้นเฉพาะกับกลุ่มก้อนใหญ่ของต่อมน้ำเหลือง

กลุ่มดังกล่าวสามารถเจริญเติบโตในเยื่อหุ้มปอด เยื่อหุ้มหัวใจ ปอด หลอดลม หลอดอาหารและม้ามได้ อวัยวะที่ไม่ใช่ต่อมน้ำเหลืองปอดมักได้รับผลกระทบ ความเสียหายต่อเนื้อเยื่อปอด อาจเป็นได้ทั้งแบบโฟกัสและแทรกซึม บางครั้งอาจเกิดการสลายตัวและเกิดฟันผุ

เมื่อตรวจพบฟันผุโรคควรแตกต่างจากวัณโรคปอดบวมจากแบคทีเรียแอคติโนมัยโคสิส การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของต่อมน้ำเหลืองในช่องท้อง จะมาพร้อมกับความเจ็บปวดที่หลังส่วนล่าง

ในผู้ป่วยประมาณ 10 ถึง 20 เปอร์เซ็นต์ ไขกระดูกมีส่วนร่วมในกระบวนการนี้ ซึ่งสามารถสันนิษฐานได้ว่าเป็นโรคตับแข็งแบบถาวร อย่างไรก็ตาม การมีส่วนร่วมของไขกระดูกมักจะได้รับการยืนยันโดยทรีปาโนบิโอซีเท่านั้น ไม่ค่อยตรวจพบความเสียหายของตับเมื่อเริ่มมีอาการของโรค

แต่ด้วยความก้าวหน้าของโรค พบการแพร่กระจายในผู้ป่วยมากกว่าครึ่ง เป็นไปได้ที่จะสงสัยว่ามีส่วนร่วม ในกระบวนการทางพยาธิวิทยาของตับในกรณีที่ขนาดของมันเพิ่มขึ้น

การตรวจจับเงาโฟกัสในนั้นร่วมกับ การเพิ่มขึ้นของอัลคาไลน์ฟอสฟาเตสในเลือดมากกว่า 4 เท่า การวิจัยในห้องปฏิบัติการและเครื่องมือ ตรวจนับเม็ดเลือดให้สมบูรณ์ ในผู้ป่วยบางรายพบว่ามีการเพิ่มขึ้นของ ESR เม็ดโลหิตขาวนิวโทรฟิลและต่อมน้ำเหลือง

การวิเคราะห์ทางชีวเคมีของเลือด กำหนดกิจกรรมของอัลคาไลน์ฟอสฟาเตส LDH ALT AST ความเข้มข้นของบิลิรูบิน ครีเอตินีน ปัสสาวะ เปิดเผยสัญญาณของกิจกรรมทางชีวภาพ ตรวจเอกซเรย์หน้าอก

ซึ่งช่วยให้คุณชี้แจงสถานะของต่อมน้ำหลือง ของเมดิแอสตินัมเนื้อเยื่อปอดและเยื่อหุ้มปอด CT สแกนของหน้าอก ประพฤติปฏิบัติอย่างแน่นอน ช่วยให้คุณระบุต่อมน้ำเหลืองในช่องท้อง ที่มองไม่เห็นด้วยภาพรังสีและจุดโฟกัสเล็กๆในเนื้อเยื่อปอด

อัลตร้าซาวด์ของตับ ม้าม ต่อมน้ำเหลืองในช่องท้องและช่องท้อง นอกจากนี้ยังแนะนำให้ทำการสแกนด้วยอัลตราซาวนด์ บริเวณต่อมน้ำเหลืองส่วนปลายที่น่าสงสัยในการคลำ CT สแกนของช่องท้องระบุไว้ในกรณีที่มีข้อสงสัย

วิธีการวินิจฉัยไอโซโทปรังสี อนุญาตให้ระบุรอยโรคที่ไม่แสดงอาการของระบบโครงร่าง ทุกพื้นที่ของการสะสมทางพยาธิวิทยา ของไอโซโทปควรได้รับการยืนยันโดยการตรวจเอกซเรย์ การสแกนต่อมน้ำเหลืองด้วยแกลเลียมซิเตรตเป็นวิธีที่มีคุณค่าและคุ้มค่าที่สุดหลังเสร็จสิ้นการรักษา ในผู้ป่วยที่มีเมดิแอสตินัมขนาดใหญ่ในระยะเริ่มแรก การสะสมของตัวบ่งชี้ในต่อมน้ำเหลืองในช่องท้องบริเวณช่องท้อง เยื่อหุ้มปอดส่วนประจันอก บ่งชี้ว่ามีความเสี่ยงสูงที่จะเกิดอาการกำเริบ

การตรวจชิ้นเนื้อของต่อมน้ำเหลือง ด้วยการศึกษาทางเซลล์วิทยา และเนื้อเยื่อวิทยาในภายหลังของวัสดุที่ได้รับ ประพฤติปฏิบัติอย่างแน่นอน ด้วยการเพิ่มขึ้นของต่อมน้ำหลืองในช่องท้อง หรือในช่องท้องเพิ่มขึ้นอย่างแยกตัวควรใช้การประจันหน้าแบบข้างกระดูกอกหรือการผ่าท้อง ทรีปาโนบิโอซีทวิภาคีของกระดูกเชิงกราน การวินิจฉัยการผ่าท้องกับตัดม้าม การแก้ไขต่อมน้ำเหลืองในช่องท้องและเยื่อบุช่องท้อง การตรวจชิ้นเนื้อตับส่วนขอบ ใช้ในสถานการณ์ที่วินิจฉัย

การวินิจฉัยของมะเร็งต่อมน้ำเหลืองนั้น ถูกกำหนดโดยสัณฐานวิทยา สำหรับการศึกษาทางสัณฐานวิทยา จะใช้การพิมพ์ทางเซลล์วิทยา และการเตรียมเนื้อเยื่อที่ได้จากการตรวจชิ้นเนื้อ ของการก่อตัวของเนื้องอกซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นต่อมน้ำเหลือง เงื่อนไขพื้นฐานการวินิจฉัยทางเนื้อเยื่อ การระบุลักษณะเฉพาะของเซลล์เนื้องอกหลายนิวเคลียส สารตั้งต้นของลิมโฟแกรนูโลมาโตซิส เป็นแกรนูโลมาหลายเซลล์ที่เกิดขึ้นจากลิมโฟไซต์ปฏิกิริยา นิวโทรฟิล อีโอซิโนฟิล

รวมถึงเซลล์พลาสมา เซลล์เนื้องอกที่มีลักษณะเฉพาะ เซลล์เบเรซอฟสกีสเติร์นแบร์ก และเซลล์ฮอดจ์กิน ส่วนใหญ่อยู่ตรงกลางของแกรนูโลมา บทบัญญัติหลักของเคมีบำบัดต้านมะเร็ง การใช้ยาในปริมาณสูงสุดที่ยอมรับได้ ไม่ได้ดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่หลายหลักสูตรของการรักษา แม้ว่าจะบรรลุผลเต็มที่หลังจากครั้งแรกก็ตาม โปรแกรม MOPP มูซาร์เจน วินคริสทีน เพรดนิโซโลน ABVD ด็อกโซรูบิซิน บลีโอมัยซิน วินบลาสทีน ดาคาร์บาซีน

ซึ่งเป็นมาตรฐานที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปสำหรับการรักษา การบำบัดด้วยรังสีใช้เพื่อรวมการรักษาด้วยเคมีบำบัด การใช้ปัจจัยกระตุ้นอาณานิคมของแกรนูโลไซต์ ช่วยให้เคมีบำบัดก้าวร้าวมากขึ้น โปรแกรม BEACOPP เกี่ยวข้องกับขนาดยาที่แตกต่างกัน 2 แบบ BEACOPP I พื้นฐาน และ BEACOPP II ปรับปรุง BEACOPP พื้นฐานในระยะที่ IV-IV มะเร็งต่อมน้ำเหลืองช่วยให้ได้รับการบรรเทาอาการอย่างสมบูรณ์ใน 92 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วย

ขึ้นอยู่กับความชุกของกระบวนการเนื้องอกจะทำเคมีบำบัด 4 ถึง 8 หลักสูตร หลังจากหลักสูตรที่ 2,4,6 และ 8 จะมีการพักฟื้นผลการต่อต้านเนื้องอกของสูตรเคมีบำบัดที่ใช้จะถูกประเมิน 1 เดือนหลังจากการเริ่มมีอาการ ของการบรรเทาอาการและการทำเคมีบำบัดเสร็จสิ้น การฉายรังสีจะถูกระบุเพื่อวัตถุประสงค์ ในการรวมพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการเนื้องอกในขั้นต้น มัลติเพิลมัยอีโลมาเป็นเนื้องอกร้าย จากกลุ่มโรค ต่อมน้ำเหลือง บีเซลล์ที่โดดเด่นด้วยการงอกขยาย

การสะสมของเซลล์พลาสมาในไขกระดูกแดง และการผลิตโมโนโคลนัล Ig องค์ประกอบ M และโปรตีนเบ็นซ์โจนส์มากเกินไป คำจำกัดความของมัลติเพิลมัยอีโลมา เป็นเนื้องอกในพลาสมาเซลล์ที่มีพาราโปรตีนในเลือดนั้นไม่ถูกต้องทั้งหมด เนื่องจากมีโรคที่แตกต่างกันซึ่งเซลล์ ทางพยาธิวิทยาสังเคราะห์ Ig แต่อย่าหลั่งเข้าสู่กระแสเลือด เรียกว่าไมอีโลมาที่ไม่หลั่งออกมา ระบาดวิทยา ไมอีโลมาคิดเป็น 1 เปอร์เซ็นต์ของเนื้องอกร้ายทั้งหมด

ประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ของฮีโมบลาสโตสทั้งหมด อุบัติการณ์เพิ่มขึ้นตามอายุ โดยสูงสุดในช่วงทศวรรษที่ 7 ของชีวิต โดยทั่วไป 4 ต่อประชากร 100,000 มัลติเพิลมัยอีโลมาพบได้บ่อยในผู้ชายเล็กน้อย อายุขัยเฉลี่ยของผู้ป่วยหลังการวินิจฉัยคือ 3 ปี การอยู่รอด 10 ปีไม่เกิน 5 เปอร์เซ็นต์

อ่านต่อได้ที่ หมา การกระทำของเจ้าของควรชัดเจนและเรียบง่าย